Warto nie być głuchym na problemy osób… głuchych właśnie. Czas rozprawić się z mitami wokół języka migowego. Języka, który ma zupełnie inne oblicze niż Ci się wydaje!
Bardzo dziękuję Tomkowi Grabowskiemu za niesamowitą pracę przy tłumaczeniu moich gawęd 🙂 #polskazamieniasiewsluch
Podobało Ci się? Udostępnij odcinek znajomym! To motywuje do dalszej pracy! 🙂
Subskrybuj Polimaty, o tutaj: – będziesz na bieżąco z nowymi materiałami! 🙂
Koniecznie “polub” również Polimaty na Facebooku: 🙂
Zapraszam na !
Prowadzącego ubiera marka Cafardini –
Zdjęcia i współpraca redakcyjna: Andrzej Kotarski
Produkcja: Natasza Kotarska
Konsultacja merytoryczna: Olgierd Kosiba, Aleksandra Włodarczak ( Piotr Kowalski (Polski Związek Głuchych – Łódź) oraz Bartosz Marganiec (Fundacja Kokon).
Bibliografia:
– Katarzyna Łukaszewska, Matematyka po chińsku, czyli jak wygląda sytuacja Głuchych w Polsce, „Uniwersytet Warszawski”, nr 4 (48), lipiec/sierpień 2010.
– Olga Woźniak, Migiem do mnie mów!, „Niezbędnik Inteligenta”, nr 11, 2012.
– Piotr Walewski, Migam, więc jestem, „Ja My Oni. Poradnik Psychologiczny Polityki”, nr 8, 2016.
– Agnieszka Niezgoda, Wiersze na palcach, „Polityka”, nr 38, 2003.
– Czym jest polski język migowy?,
–
–
– Emila Romaniuk, Od gadania ręce bolą, czyli blaski i cienie języka migowego,
– Michał Płociński, Język migowy w urzędach – rozmowa,
–
– www.spreadthesign.com
